Σπέρνω, θερίζω και λιχνώ τση μοναξάς φαρμάκια
σοδιάζω και μοσχοπουλώ τσ` αγάπης τα μεράκια
Σπέρνε μικρή μου ολοχρονής τσ` αγάπης το χωράφι
κι εγώ θα χώνω τον καρπό να μην πηγαίνει στράφι
Σπέρνω τσ αγάπης τον καρπό κι ανοίγει στσι ξεράδες
γιατί του γλυκοτραγουδώ του έρωτα μαντινάδες.
βάνω στ αλώνι τσι καρδιάς μια θεμωνιά από αγάπη
και για καρπούς λιχνώ χαρές και για άχερα τα πάθη
Βάνω στ αλώνι τσι καρδιάς τη δούλεψη του χρόνου
σοδιάζω αγάπες και χαρές πεισματικό του πόνου.
Dieser text wurde 336 mal gelesen.