Χαράζουν οι βροχές την πέτρα
και την ψυχή οι ανοχές
κι εσύ μου λες: καρδιά μου μέτρα
πόσοι χάθηκαν στο χθες.
Ονειρευτές κι ονειρεμένοι
στο δρόμο τους παραδομένοι,
ονειρευτές κι ονειρεμένοι
από το δίκιο τους πνιγμένοι.
Τι τραγουδάει το αηδόνι
σαν βγαίνει ο ήλιος το πρωί,
σταυρόλεξο που δεν τελειώνει
είναι ο κόσμος κι η ζωή.
Κι ό,τι αφήσει το ταξίδι
γεύση από μέλι κι από ξύδι,
γεύση από μέλι κι από ξύδι
ό, τι αφήσει το ταξίδι.
Dieser text wurde 297 mal gelesen.