Νίπτει τας χείρας του ο Θεός και μια βροχή ξεπλένει
τη σκόνη απ’ τα αγάλματα
και των παιδιών τα κλάματα
μα εμένα μ’ αρρωσταίνει
Πίσω απ’ τα μαύρα μου γυαλιά όλα τα είδα
όμως δεν έβγαλα μιλιά
μόνο ζητούσα μια γωνιά
στην καταιγίδα
Άχρηστα τα τραγούδια μου
άχρηστα σαν πτυχία
κ ι ας καμαρώνουν οι γονείς
για την επιτυχία
Άχρηστα τα τραγούδια μου
άχρηστα σαν και μένα
βουβοί στο φόνο θεατές
με μάτια τρομαγμένα
Η μια ζωή αναβολή, ατέλειωτη θητεία
α π’ το πεδίο της βολής
έρμαιο της υπερβολής
του δρόμου η μαθητεία
Ξέρω, η φλόγα καίει αλλού
αλλού είναι το θαύμα
εκεί που γλύφει ένα σκυλί
το πιο νωπό του τραύμα
Άχρηστα τα τραγούδια μου
Dieser text wurde 329 mal gelesen.