Θα ΄ρθεις αργά στη ζωή μου μια νύχτα
σαν άστρο και σαν μαχαίρι,
θα ΄ρθεις αργά σαν αέρας τη νύχτα
σαν κάτι που δε με ξέρει.
Ποιος είσαι λοιπόν που προσμένω
και πάντα ζωγράφιζα τα φιλιά σου,
ποιος είσαι που ζω μ΄ένα ξένο
και πάντα ανασαίνω στα βήματά σου.
Έστω λοιπόν θα μείνεις
μια δίψα μες στον πυρετό,
έστω λοιπόν ας μείνεις
αέρας σε σπίτι κλειστό.
Ποιος είσαι λοιπόν που προσμένω
και πάντα ζωγράφιζα τα φιλιά σου,
ποιος είσαι που ζω μ΄ένα ξένο
και πάντα ανασαίνω στα βήματά σου.