Γράφω τραγούδια πάντα λυπημένα
χασάπικα, ζεϊμπέκικα βαριά
γιατί σ’ αυτόν τον προδομένο τόπο
νιώθω σαν πρόσφυγας χωρίς γενιά.
Τα τραγούδια μου που κλαίνε
κι έχουν ρεμπέτικους σκοπούς
μιλούν για περιφρονημένους
και καταριώνται δυνατούς.
Γράφω τραγούδια πάντα μοιρολόγια
Μανιάτικα, Ηπειρώτικα συρτά
γιατί στους δρόμους έρημη η Ελλάδα
σβήνει, ανασταίνεται και ξεψυχά.
Dieser text wurde 295 mal gelesen.