İlk Verse:
Gidişine şaşırmadım, aslında bekliyordum
Kalbim, kaybetme korkusuyla arada bir tekliyordu
İtekliyordum gitmen gereken o zamanı,
Ama sen..
Beklemeden, hırsla, ayrılığı tetikliyordun.
Var mı, benimle oynamanın bi açıklaması?
Varsa eğer sussun, duymak istemiyorum, açıklamasın.
Daha cazip gelen şeyler oldu,
Belki bacak arası tutuşan bi aşktı seninki.
Onu duyunca kasıl, git şimdi !
Bütün sevişmelerimizi unutarak.
Kirlenip, bütün saflığını yitirdin işte soyunarak.
Deliriyorum..
Çıldırmak üzereyim..
Çünkü iliklerime biriken nefreti hiçbi öfke doyuramaz!
İçinde aşk olan hiçbir şeyin önemi yok artık
Verdiklerim yetmedi mi sana? Ben iki sözünle doyardım
Güneşteki o eşsiz sarı senle siyaha boyandı
Sen şeytansın.
Kim severse seni, bıraktım o yansın !
Nakarat (x2)
Al!
Herşeyim senin olsun.
Yeter ki kalbimi al, geri verme.
Başkası olmasın istemem
Sen de yoksan, engel yok artık ölmeme.
...
Al!
Al ve git her şeyi.
Neyin varsa bende..
Kalbimde, beynimde, hatta sayende darmadağın olmuş evimde!
Hiçbir şey kalmasın.
Yanında gülücükler saçtığına götür.
Bizim yaşattığımız hatıraları, o p*ç öldürsün!
Tek bakışıyla..
Tek dokunuşuyla!
İkinci Verse:
İçimde öldün, seni onunla gördüğüm gün.
Sırf sana benzediği için koparıp hemen gömdüğüm gül,
'Sen kadar kırmızıydı, sen kadar temiz' demek çok zor artık.
Sen; kalbimdeki kördüğümsün.
Arada sıkışıyorsun, birden kapanıyorum sol yanıma
Yine de içiyorum sürekli. Odamın içi boyuna duman
Meleklerden aşk dilendim, seni yanıma koymadılar
Ölüm; toprağa gömülmek değilmiş. Bizimle oynadılar !
Gülemiyorum değil (Anla!) gülmek istemiyorum
Bu kadar acıyı çekip, mutluluğunu görmek istemiyorum
Senin benim olmadığını her hareketinde hissediyordum
Pişmanlık olursa dönmek mi? Hayır istemiyorum.
Dün akşam tak ettim, kaldırdım elimi yukarı
"Allah'ım" dedim, "Kurtar! Bana verdiğin bu yük ağır.."
Bi dal uzat düşerken ona tutunayım
Son bi şans ver bana, kalkıp son kez yutkunayım..