Her doğan yeni bi gün kalan ömrüm için yeni doğum günüm Dünya'ya çıplak gözle
Baktım bir gün sorunların her geçen gün arttığını gördüm dilimi tutamaz oldum
Kapitalist düzene hergün sövdüm her başlayan yeni bi gün ve her gün doğan
Yeni güne başlamak için bu gün yalnızlığıma küstüm hayatta bir defa aşık oldum
Sevdiğim şahsa uzanmak için bi yol tuttum lakin topraklı yolum karanlıkla bezendi
Sağım ve solum ortasındayım onca kurdun yapmacık Günaydınla uyandım
Gözümü açtım annemi gördüm sonra babam kardeşlerim yakınlarım ve
İstanbul'u buldum insanlarla tanıştım ve bi gün paramı vermediğim için vuruldum
Sonra meleklerle konuştum sebebini bulmuştum canlıların içindeki DOYUMSUZ ÇOCUK!
Deniz karaya küskün bu gün yeşil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti işte köşeye kapanmış bi Ekim sırada bekler beni okyanusta
Kaybolmuş bi gemi damarlarımda dolaşa dursun
Bir Eylül ayında kaybettim ben seni ama yazdığım satırlar ölmeyecek ebedi
Sonbahar yaprakları gibi solgunum bu gün acıyı içinde değil gözlerimde gördüm
Sonsuz umutsuzluk kafamda yorgun bir beden ateşte yanarım ben
Hem de hiç söylenmeden karanlık ve yalnızlık beni hiç bırakmazlar
Oysa ne güzeldi hayat hayallerim ölmeden güzel sözler yok artık
Hepsini unuttum doğan güne karşı kayıtsız ve suskunum
Çekilmez böyle yaşam sanki zaman bana düşman geçmiyor saatler lanet
Mutsuz ve huzursuzum aynı kalbim gibi bomboş bir sahnedeyim
Elimde sigaram yanar nerde eski günlerim kaderde bu da varmış
Malesef kaçış yok sonu olmayan bir yolun içindeyim
Deniz karaya küskün bu gün yeşil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti işte köşeye kapanmış bi Ekim sırada bekler beni okyanusta
Kaybolmuş bi gemi damarlarımda dolaşa dursun