Παρεξήγηση σου λέω, παρεξήγηση μεγάλη
να ζορίζεσαι εσύ και να φταίνε πάντα οι άλλοι
Από όπου κι αν το δεις, όπως και να τι πιάσεις
είναι πολύ αμφίβολο το αν θα ησυχάσεις.
Εκεί που τα` χεις όλα, μιλάς και βαυκαλίζεσαι
εκεί την τρως τη φόλα και πέφτεις και τσακίζεσαι.
Ο κόσμος είναι ψέμα, αλήθεια σου μιλώ
πληρώνεις με το αίμα, ξυπνάς με το στανιό.
Ο κόσμος είναι θέμα για όνειρο ακριβό
κι αν δεν το κυνηγήσεις, θα πέσει στο κενό.
Εσύ κρύβεις το διαμάντι κι άλλος δείχνει το στοιχειό
κι άλλος το μαργαριτάρι το κρεμάει στο λαιμό.
Αφού βιάζεσαι, μην τρέχεις, κάτσε να ξεκουραστείς
έχει ο κόσμος κι άλλη όψη άμα θέλεις να τη δεις.
Ένας τρέχει να προλάβει κι άλλος φτάνει αραχτός
τι σου είναι κι όμως να το, το συμπέρασμα καθώς
Το καθέκαστον πουλί αρμοδίως κελαηδεί
και δε μοιάζει με κανένα, είμαστε όλα ένα κι ένα
στη ζωή πάμε χώρια και μαζί.
Όλοι περπατάμε μια πορεία μες στο κρύο
απλά άλλος ξεκινάει το πρωί κι άλλος στις δύο
δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι ρόλο παίζει
αφού κάποια στιγμή είν` όλοι γύρω απ` το τραπέζι
όλοι έχουν άποψη και γνώμη ειδική
όλοι κρύβουν μέσα τους έναν προπονητή
που αγανακτεί και θέλει να τα πει καιρό
αλλά κρατιέται μη διακόψει το μικρό πρωθυπουργό.
Δεν τον νοιάζει, δεν τον μέλει κι εσύ κάθεσαι και κλαις
μια καρδιά που στάζει μέλι κι άλλη πίκρες κι ενοχές.
Κατά δύναμη πηγαίνω κι αν δε δύναμαι λυγώ
ώρες ώρες δε σ` αντέχω κι όμως πόσο σ` αγαπώ.
Έχει ο καθένας μια γνώμη να πει
και ψάχνει σε κάποιο κλαρί να ανεβεί
σου λέω άλλα, κι άλλα μου λες εσύ
δωσ` μου ρεφρέν, ξανά ρεφρέν
δωσ` μου ξανά απ` την αρχή.