Δίπλα στο γιαλό το σπίτι
και με τον αποσπερίτη, με νανούριζες
Ήτανε κοράλλια άσπρα
του παραμυθιού τα κάστρα, που με γύριζες
Αχ αγαπημένη μάνα
με το παιδικό μου κλάμα, σε αναστωρό
Συ που μου `ταζες τα `στέρια
και μου έβρεχες τα χέρια, μ’ αλμυρό νερό
Ήσουνα πάντοτε κοντά μου
αεράκι στην καρδιά μου, ανοιξιάτικο
Έγινες μαργαριτάρι
λαμπερό σαν το φεγγάρι, τ’ αυγουστιάτικο
Αχ αγαπημένη μάνα
με το παιδικό μου κλάμα, σε αναστωρό
Συ που μου `ταζες τα `στέρια
και μου έβρεχες τα χέρια, μ’ αλμυρό νερό
Dieser text wurde 389 mal gelesen.