Πέρασε καιρός που έχεις φύγει
κι έλεγα πως πέρασε η βροχή
μα η αγάπη άδικο παιχνίδι
μου έπαιξε σαν άτακτο παιδί
Μες σ’ ένα συρτάρι ξεχασμένα
βρήκα πράγματά σου ξαφνικά
πάγωσε η καρδιά το βλέμμα
κι άνοιξε την πόρτα στα παλιά
Σ’ ένα συρτάρι όσα ζήσαμε
για δες πώς καταλήξαμε καρδιά μου
εσύ που ξέρω πως μ’ αγάπησες
τη μοναξιά με άφησες να ζω
Σ’ ένα συρτάρι λίγα πράγματα
για δες πώς καταντήσαν τα ονειρά μου
σ’ ενα συρτάρι που για πάντοτε
χαθήκαμε και οι δυο
Άφησα κι εγώ τα πράγματά σου
σαν να ήσουνα ακόμα εδώ
έκλεισα και πάλι το συρτάρι
μ’ όλα όσα ήθελα να πω
Κι αν ποτέ στο μέλλον τα ζητήσεις
θα σε περιμένουνε εδώ
κάποια μέρα να γυρίσεις
όπως περιμένω και εγώ
Dieser text wurde 241 mal gelesen.