Αύτο το φυλαχτάρι, φύλαξέ το,
κατάσαρκα στο στήθος, κρέμασέ το,
Και χώνε το μη λάχει και το ιδούνε,
της μάνας μου μην πάνε να το πούνε.
Να το ‘χεις ένα μήνα στο πλευρό σου,
κι ουδένα πατασμό θα ιδής εμπρός σου
Νεράιδες, Μα τη γης που θα με φάει!
δε σκιάζομαι... η καρδιά μου θαραπάει.
Μα γροίκησε, Ροδάρη μου, να ζήσεις,
για τούτες τις Νεράιδες και να φρίξεις.
Να το ‘χεις ένα μήνα στο πλευρό σου,
κι ουδένα πατασμό θα ιδής εμπρός σου.