Να `χα νεράντζι να `ριχνα
στο πέ μανά μ’ στο πέρα παραθύρι.
Να τσάκιζα ρόιδο μου
να τσάκιζα το μαστραπά.
Να τσάκιζα το μαστραπά
που `χει μανά μ’ που `χει το μόσχο μέσα.
Το μόσχο το ρόιδο μου
το μόσχο το γαρίφαλο.
Το μόσχο το γαρίφαλο
και το μανά μ’ και το μακεδονήσι.
Κι η κόρη με ματάκια μου
κι η κόρη μέσα κάθεται.
Κι η κόρη μέσα κάθεται
κεντάει μανά μ’ κεντάει χρυσό μαντήλι.
Το μαντηλά ματάκια μου
το μαντηλάκι που κεντάς.
Το μαντηλάκι που κεντάς
σε μέ κορή μ’ σε μένα να το στείλεις.
Να μην το στεί ματάκια μου
να μην το στείλεις μοναχό.
Να μην το στείλεις μοναχό
παρά κόρη μ’ παρά με την αγάπη.
Nα ’χα νεράντζι να, μωρέ, να ’ριχνα
στο πέ μάνα μ’, στο πέρα παρεθύρι
να τσάκιζα το μαστραπά, Ρόιδω μου,
να τσάκιζα το μαστραπά πόχει το μόσχο μέσα
το μόσχο και τη ζάχαρη και την κανέλα αντάμα.
Για σε τα λέω αγάπη μου που ’σαι στο παρεθύρι.
Tο μαντηλάκι που κεντάς σε μένα να το στείλεις,
να μην το στείλεις μοναχό παρά με την αγάπη.