Έκλεισες πάλι το τηλέφωνο
με δυο κουβέντες βιαστικά
τι κάνω, πως περνάω να μάθεις, να ρωτήσεις.
Είπες πως θέλεις να τα λέμε
που και που κάποια φορά
και μόνο τα καλά απ’ τους δυο μας να κρατήσεις.
Έκλεισα το παράθυρο, τα φώτα και μετράω
όλα τα λάθη σου σκορπάω σαν στάχτη στη στιγμή.
Και μια καρδιά γυαλιά καρφιά στην τρέλα ίσια πάω
άφησες τα κλειδιά σου εδώ και μια ζωή μισή.
Πες μου αν με σκέφτεσαι τα βράδια
πες μου αν σου λείπω και για μένα
αν ρωτάς κι αν νοιάζεσαι ακόμα,
πες μου αν για μένα ξενυχτάς.
Πες μου τώρα πως θα προχωρήσω,
πες απ’ το μυαλό μου πώς να σβήσω
ότι σε θυμίζει κι ότι ωραίο,
πες μου ακόμα αν μ’ αγαπάς.
Έκλεισα το παράθυρο, τα φώτα και μετράω
όλα τα λάθη σου σκορπάω σαν στάχτη στη στιγμή.
Και μια καρδιά γυαλιά καρφιά στην τρέλα ίσια πάω
άφησες τα κλειδιά σου εδώ και μια ζωή μισή.
Πες μου αν με σκέφτεσαι τα βράδια
πες μου αν σου λείπω και για μένα
αν ρωτάς κι αν νοιάζεσαι ακόμα,
πες μου αν για μένα ξενυχτάς.
Πες μου τώρα πως θα προχωρήσω,
πες απ’ το μυαλό μου πώς να σβήσω
ότι σε θυμίζει κι ότι ωραίο,
πες μου ακόμα αν μ’ αγαπάς.