Όσο φεύγουνε καράβια
κι όσο ταξιδεύουν τραίνα
πάντα μάτια δακρυσμένα
πίσω τους θ’ αφήνουνε
κι όσο οι καρδιές χτυπάνε πάντα ελπίδες θα παλιώνουν
και αγάπες θα τελειώνουν
σα κεριά που σβήνουνε
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και καημός
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
Πάντοτε ξενιτεμένοι
θα ζητάνε τις πατρίδες
πλοία μες τις καταιγίδες
φάρο θα γυρεύουνε
και ο ήλιος όσο βγαίνει
μες τις γειτονιές του κόσμου
με τα πάρε και τα δώς μου
όλοι θα παλεύουνε