Μου ρίχνει μια ματιά, το πρόσωπό μου καίει
"νομίζω πως τελειώσαμε, ως εδώ" μόνο μου λέει
χτύπησε τη πόρτα και βγήκε βιαστικά
ξέφυγε απ’ τα χείλη του ένα σκέτο "γεια χαρά"
Κάθισα να βάλω σε μια τάξη όλα αυτά
κυκλώνας στο μυαλό μου να βουίζει βασανιστικά
τα λόγια του κουβάρι ξετυλίγονται μπροστά μου
σκηνές αγάπης μια γροθιά βαριά στα σωθικά μου
Δε μ’ αγαπάς, με ξέχασες, βαρύ χειμώνα στη καρδιά έφερες
Δε μ’ αγαπάς, με ξέχασες, στην παγωμένη Ανταρκτική με έστειλες
δε μ’ αγαπάς
Ακόμα το τσιγάρο σου ανάβει ξεχασμένο
το γράμμα σου από τα πέρυσι εκεί τσαλακωμένο
θυμάμαι που μου έγραφες στις διακοπές από Ίο
πόσο πολύ σ’ επιθυμώ, να πάρεις το πρώτο πλοίο
Χτυπάει το τηλέφωνο στο δίπλα τραπεζάκι
και ξέρω ότι δεν είσαι εσύ, ο ήχος του δίχως μεράκι
κοιτώ από το παράθυρο να περπατάς στο δρόμο
σε λίγο κουκκίδα γίνεσαι σαν το ταχυδρόμο
Δε μ’ αγαπάς, με ξέχασες, βαρύ χειμώνα στη καρδιά μου έφερες
Δε μ’ αγαπάς, με ξέχασες, στην παγωμένη Ανταρκτική με έστειλες
δε μ’ αγαπάς