Χάθηκα άλλο ένα απόγευμα
κλεισμένη στη σιωπή,
φωτεινά στο δρόμο χρώματα
γέλια από γιορτή.
Ώσπου σε είδα απέναντι
να τρέχεις μες στη βροχή.
Η αγάπη μου θα ήσουνα
μια συγνώμη αν είχα πει,
αγκαλιά σου θα ταξίδευα,
κοίταξε με όσο κι αν δεν τ’ αξίζω
χάρισε μου μια στιγμή.
Φώναξα κι όμως προσπέρασες
σαν να σε κυνηγούν,
μαγικές μνήμες και όνειρα
μπροστά μου ξαναζούν.
Μα η εικόνα σου χίλια κομμάτια
που δεν κολλούν.
Η αγάπη μου θα ήσουνα
μια συγνώμη αν είχα πει,
αγκαλιά σου θα ταξίδευα,
κοίταξε με όσο κι αν δεν τ’ αξίζω
χάρισε μου μια στιγμή.