Βρε, μαχμούρικο γιαβρί, η καρδιά μου σε πονεί.
Πες μου, όταν σ’ αντικρίζω, κούκλα μου, γιατί δακρύζω;
Κλαίω, μικρό μου αχ, μωρό μου,
με πήρες στο λαιμό σου, κούκλα μου, στο θεό σου,
βρε, δε με λυπάσαι, αχ, πανάθεμά σε
αχ, δε με λυπάσαι, κακιά, πανάθεμά σε!
Έχεις ένα σεβνταλή, έχεις κι ένα μερακλή
και μου έκαμαν καρτέρι, κούκλα μου, στο Περιστέρι,
με τα μαχαίρια, αχ, στα χέρια.
Θέλουνε να με ξεκάνουν, κούκλα μου, να σε πάρουν.
Βρε, δε με λυπάσαι, αχ, πανάθεμά σε!
Αχ, δε με λυπάσαι, κακιά, πανάθεμά σε!