Τη μία με φιλάς, και λες πως μ’ αγαπάς
την άλλη με ξεχνάς, μ’ αφήνεις και γυρνάς
και απορώ που εγώ, να φύγω δεν τολμώ
χωρίς νερό μπορώ, μα χώρια σου δεν ζω.
Ναι, είναι δική μου ευθύνη, ναι
αφού σε όλα λέω ναι
και ή θα με λατρέψεις, ναι
ή θα με καταστρέψεις.
Εσύ `σαι η ψύχωσή μου, η τρέλα κι η λογική μου
το πάθος τ’ αμαρτωλό μου, και τρόμος για το χαμό μου
εσύ `σαι η ψύχωσή μου, το χάος κι η λύτρωσή μου
το δάκρυ και η χαρά μου, ζωή και συντέλειά μου.
Τη μία μου γελάς, αγάπη με κερνάς
την άλλη με πονάς, δεν ξέρω τι ζητάς.
Ναι, είναι δική μου ευθύνη, ναι
αφού σε όλα λέω ναι
και ή θα με λατρέψεις, ναι
ή θα με καταστρέψεις.
Εσύ `σαι η ψύχωσή μου, η τρέλα κι η λογική μου
το πάθος τ’ αμαρτωλό μου, και τρόμος για το χαμό μου
εσύ `σαι η ψύχωσή μου, το χάος κι η λύτρωσή μου
το δάκρυ και η χαρά μου, ζωή και συντέλειά μου.
Εσύ `σαι η, εσύ `σαι η, εσύ `σαι η ψύχωσή μου
η τρέλα και, η τρέλα και, η τρέλα κι η λογική μου
εσύ `σαι η, εσύ `σαι η, εσύ `σαι η ψύχωσή μου
το χάος και, το χάος και, το χάος κι η λύτρωσή μου.
εσύ `σαι η, εσύ `σαι η, εσύ `σαι η ψύχωσή μου
η τρέλα και, η τρέλα και, η τρέλα κι η λογική μου.
Εσύ `σαι η ψύχωσή μου, η τρέλα κι η λογική μου
το πάθος τ’ αμαρτωλό μου, και τρόμος για το χαμό μου
εσύ `σαι η ψύχωσή μου, το χάος κι η λύτρωσή μου
το δάκρυ και η χαρά μου, ζωή και συντέλειά μου.