Όσο με διώχνεις μακριά
εγώ θα έρχομαι κοντά κι ας υποφέρω
τη μια μου λες πως μ’αγαπάς
κι ύστερα όλα τα ξεχνάς κι εγώ πεθαίνω
Λυπήσου με φοβάμαι μακριά σου
και κράτα με να ζω στα όνειρά σου
εγώ είμαι η γυναίκα της ζωής σου
κοντά σου πόσα πέρασα θυμήσου
Μοιάζω με φύλλο στο βοριά
αφού δε μ’έχεις αγκαλιά, έλα μια νύχτα
είμαι επάνω στη σκηνή εκεί που μ’άφησες εσύ
πάνω στην πίστα
Dieser text wurde 287 mal gelesen.