Χαράματα ξυπνά της ζωής μου η μορφή, αλλάζει χρώματα και με κερνά
Της λήθης η σκουριά με κρατάει ζωντανή, τριγύρω ο κόσμος πάλι προσπερνά
Χρυσάφι να σου δώσω να’ χεις φυλαχτό, άστρο του Νότου να μη μου χαθείς
Καράβι τα όνειρά σου, φάρος θα γενώ, δρόμο να φέγγω για να ξαναρθείς
Σκορπίσανε ξανά του φόβου μου οι ματιές, σκιές που τρέχουν να ξεφύγουν τη βροχή
Τα βλέφαρα κλειστά να μη μάθω στις χαρές, αλλάζω μέρα πια βαδίζω μοναχή
Χρυσάφι να σου δώσω να’ χεις φυλαχτό, άστρο του Νότου να μη μου χαθείς
Καράβι τα όνειρά σου, φάρος θα γενώ, δρόμο να φέγγω για να ξαναρθείς