Οι στιγμές μου δεν είναι δικές μου
τις πήρες κι αυτές εσύ.
Η ζωή μου δεν είναι δική μου
σου ανήκω, μου ανήκεις κι εσύ.
Κι οι δυο μαζί σ’ ένα σκοινί
να ακροβατούμε μήπως βρούμε την αρχή.
Κι οι δυο μαζί σαν προσευχή
να αγωνιούμε μήπως κάποιος μας σωθεί.
Οι πληγές μου δεν είναι δικές μου,
πονάς το ίδιο κι εσύ.
Η ψυχή μου δεν είναι δική μου
χάνομαι και φταις για όλα εσύ.
Κι οι δυο μαζί σ’ ένα σκοινί
να ακροβατούμε μήπως βρούμε την αρχή.
Κι οι δυο μαζί σαν προσευχή
να αγωνιούμε μήπως κάποιος μας σωθεί.