Περνά η ζωή γεμάτη φως μες στο σκοτάδι
σε συνοικία ερημική λεωφορείο
και μια που ξέμπαρκος γυρνώ αυτό το βράδυ
μέσα τρυπώνω να γλιτώσω από το κρύο.
Ζωή από χίμαιρες και φούμαρα φτιαγμένη
σαν στοιχειωμένο λεωφορείο φωτισμένη
κερδίζεις από έρωτα και χάνεις από οίκτο
γέννα στιχάκι ζόρικο και στον Καιάδα ρίχτο.
Λεωφορείο φωτεινό σε κάποιο τέρμα
θα μας αρπάξει σ`αγκαλιά που αγκυλώνει
κι όπως αργά θα μας ρουφά το μαύρο τέλμα
θα κουβεντιάζει με τη νύχτα που τελειώνει.
Ζωή από χίμαιρες και φούμαρα φτιαγμένη
σαν στοιχειωμένο λεωφορείο φωτισμένη
πολλά μου τα προφήτεψες μα τίποτα δε βγαίνει
στο τίποτα επένδυσα το τίποτα μένει.