Της θαλάσσης καλλίτερα φουσκωμένα τα κύματα
να πνίξουν την πατρίδα μου ωσάν απελπισμένη
έρημον βάρκαν.
Στην στεριάν, στα νησιά, καλλίτερα μια φλόγα να ιδώ παντού χυμένην
τρώγουσαν πόλεις, δάση, λαούς και ελπίδας.
Καλλίτερα, καλλίτερα διασκορπισμένοι οι Έλληνες
να τρέχωσι τόν κόσμον με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες.
Το ξίφος σφίξατε Έλληνες, τα ομμάτια σας σηκώσατε
ιδού εις τους ουρανούς.
Προστάτης ο Θεός μόνος σας είναι.
Κι αν ο Θεός και τ’ άρματα μας λείψωσι καλλίτερα
πάλιν να χρεμετίσωσι στον Κιθαιρώνα Τούρκων
άγριαι φοράδες.
Παρά α! όσον είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυρρανίς
τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται σωτήριοι θύραι