Τη νύχτα ονειρεύτηκα
Το χιόνι του ’88…
Περπάτησα και βρέθηκα
Σε κάποιο σπίτι κλειστό
Απ’ το μεγάλο σεισμό
Στα άδεια του δωμάτια
Κρατάει ακόμα η ηχώ
Τα ξύλινα παράθυρα
Ρήμαξαν απ’ τον καιρό
Που μεγάλωνα εδώ
Στη σκοτεινή πόλη
Φώτα λουσμένοι δρόμοι
Τώρα ξένος γυρνώ
Πονάει η πληγή ακόμη
Στη σκοτεινή πόλη
Όπου σταθώ
Πίσω απ’ τα χίλια χρώματα
Τους έρωτες της άνοιξης
Της αγοράς τ’ αρώματα
Και τα τραγούδια της γιορτής
Όταν κοιτάξεις θα δεις
Μια σκοτεινή πόλη
Δέντρα πνιγμένα δρόμοι
Χωρίς ουρανό
Πιο σκυθρωπή ακόμη
Η σκοτεινή πόλη
Που άφησα εδώ
Η ομίχλη ανεβαίνει από τη θάλασσα
Κάποιος δίσκος γυρίζει σε μια άλλη εποχή
Και ένα χιόνι αόρατο σκεπάζει κάθε πρωί
Τη σκοτεινή πόλη
Χάρτες σβησμένοι δρόμοι
Που ψυχή δε θα βρω
Άραγε ζεις μόνη
Στη σκοτεινή πόλη
Όπως σ’ άφησα εδώ
Dieser text wurde 365 mal gelesen.