Πέντε σκύλοι πεινασμένοι μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά,
βγήκανε να πάνε βόλτα στου παράδεισου την πόρτα
πίσω απ’ την παλιά εκκλησιά.
Μέσα στην ζωή ποτέ μη ζητάς να βρεις ποιος είναι ο δικαστής,
να περπατάς και πάντα να κοιτάς πού θα πας να κρυφτείς.
Μέσ’ στην ερημιά του κόσμου ένα χέρι γράφει εντός μου:
Κάπου υπάρχει Θεός!
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι στου παράδεισου την πύλη
περιμέναν απ’ τους πρώτους για να στήσουν το χορό τους
μα προτού η αυγή χαράξει στου ουρανού την Άγια τάξη,
χωροφύλακες αγγέλοι τους κρέμασαν στο τσιγκέλι.
Μέσα στην ζωή ποτέ μη ζητάς να βρεις ποιος είναι ο δικαστής,
να περπατάς και πάντα να κοιτάς που θα πας να κρυφτείς.
Φίλοι σκύλοι μου μη κλαίτε, μέσ’ την σύμφορα να λέτε:
Κάπου υπάρχει Θεός!