Παίζουν οι ώρες στα ρολόγια
σφυριά οι χτύποι τους, βαρείς,
αλυσοδένουνε τα λόγια
σε κήπους της Γεσθημανής.
Το αναφίλημα στο στόμα
κι αναρωτιέσαι αν ακόμα
αξίζει να μοιράζεσαι
μα αλλού στη σκέψη και το σώμα.
Μες στο τσιγάρο σου στριμώχνεις
παλιά σου όνειρα και νέα
κι απ’ του τσιγάρου τον καπνό
άλλον δε θέλεις για παρέα.
Μοιράζεσαι μες σε παρέες
χωρίς ποτέ να γίνεσαι ένα
κι ας ξέρεις από την αρχή
πως παν’ τα βράδια σου χαμένα.
Τινάζεσαι και στρώνεις βήμα
να μη σε πάρει από κάτω
όμως τα κούτσουρα επιπλέουν
και τα μολύβια παν στον πάτο.
Μες στο τσιγάρο σου στριμώχνεις
παλιά σου όνειρα και νέα
κι απ’ του τσιγάρου τον καπνό
άλλον δε θέλεις για παρέα.
Dieser text wurde 136 mal gelesen.