Verse 1:
Gözümde hiçbir değeri yok bu yangının
Bilirsin…
Ölümsüz uykularımı çoktan çöpe attım
Bu yangın yerine her gün dev çelenker koydular da
Yüzümü çevirip bir kez olsun göz ucuyla bakmadım
Ne şarkılar yalancı tatlım
Ne şiirler suskundur bu mevsimde
Ne resimler ayaklanmaz
Ne içinden deniz geçen kentler yıkılmaz
Ne sarhoşluğuna çare olurlar ne aptallığına
Bilirler…
Elinden gelenle yaşanmıyorsa sorun vardır
Yolun başındaydın derin derin soluklandın
Boşuna dolup taştın belki sorun konuşmandır
Bir başka yol bul düşünceni somutlaştır
Ben karanlığımı tarif etmekten sıkıldım
Yıllar öncesiydi bıçak gibi bıçkındım
Ne kaldı geriye diye sordulardı
Şu kuytularda milyonlarca ev bıraktım
Nakarat x2:
Yolun başındayım olumsuzum
Yolun ortasında umutsuzum
Yolun sonundayım kusursuzum
Demekti hayalim, huzursuzum
Verse 2:
Bu fakirin hali ortaydı başını çevirip bakmadın
Yanıldığını söylediler zerre kulak asmadın
Ne yanlışı ne doğrusu ne hayali kurduğun
Tek gerçek zor zamanda arazi olduğun
Farazi bulduğun şu cümlelerden kurtul
Ol gerçekçi bak aynaya yutkun ve yutkun
Bu durgunluğun sebebi beyazlayan saçların mı
Tuttuğunu kopart, batan gemide vurgun
En az kendin kadar yalancısın
'Biraz suskunluk herkese iyi gelir”
Hesapçısın
Günlüğünden yıllığına, kimliğinden varlığına,
Güldüğünden sustuğuna, en başından en sonuna
Çamurdan görünmeyen yüzler gibi
Her şarkı birini özler gibi
Düş peşine düşer gibi
Gün başında düşer gibi
Git başımdan düşer gibi
Üşenmişim düşen gibi
Düşenmişim! Yazık!
Nakarat x2:
Yolun başındayım olumsuzum
Yolun ortasında umutsuzum
Yolun sonundayım kusursuzum
Demekti hayalim, huzursuzum