Marilijntje, je bent nog maar net zestien jaar
Net als ik, wat weet je
En als levensontaarding vermoed je nog maar
Net als ik, een beetje
Maar ik ben een junior-man
En jij bent een aspirant-vrouw
En dat maakt dat ik je toch wel iets vertellen kan
Waar jij, in al je onschuld, niet aan denken zal
Jij weet dat nog niet, misschien
Maar je mannelijke buren, staan naar jou te turen
's Avonds om een uur of tien
Maar dat begrijp jij nog niet, misschien
Jij weet dat nog niet, vanzelfsprekend
Maar dan ga je naar je bedje
En je silhouetje
Staat op je gordijn getekend
Maar dat begrijp je niet
Vanzelfsprekend
Ik, persoonlijk, ben een puber
Dat wil zeggen, 'k ben geen Ubermensch
Maar ik wil ook geen Casanova lijken
En daarom vind ik persoonlijk, 's avonds om tien uur
Gewoonlijk wel de kracht
Om niet te willen moeten durven kijken
Jij weet dat nog niet, misschien
Maar met afgewende blikken
Sta ik dan te wikken
Hoe het er wel uit zal zien
Achter mijn rug, jouw lieflijke contouren
Waar al die rare kerels naar staan te loeren
Elke avond om een uur of tien
Maar dat begrijp jij nog niet
Dat begrijp jij nog niet, misschien
Jij weet dat nog niet, wellicht
Maar een man kijkt naar de vrouwen
Waar-ie van wil houen
Niet alleen maar naar 't gezicht
Maar dat begrijp jij nog niet, wellicht
Jij weet dat nog niet, natuurlijk
Dat een kind van zestien jaren
Bloot staat aan gevaren
En heus niet alleen figuurlijk
Maar dat begrijp jij nog niet, natuurlijk
Maar jouw schim op de vitrage
Brengt het mannendom tot rage
En daaraan ben jij ook zelf een beetje schuldig
Niet dat ik ze nu vergoeilijk
Maar ikzelf voel ook hoe moeilijk ik het heb
Zolang ik het fatsoen zo drastisch huldig
Jij weet dat nog niet, waarschijnlijk
Maar je goochelen met kleren
Gaat me obsederen
't Is misschien een beetje pijnlijk
Dat ik het zeg
Maar, duurt het zo nog even
Dan gaat m'n zelfbeheersing het begeven
En dan gluur ik, net als 't hele stel
Maar dat begrijp jij nog niet
Dat begrijp jij nog niet
Of wel