Όπως και χτες και σήμερα
μοιάζουν θεριά ανήμερα
τα θέλω του μυαλού
οι πόθοι μου αταξίδευτοι
γυμνοί κι ανεπιτήδευτοι
στην άκρη του γιαλού
Μου φαίνονται όλα ψεύτικα
λες και τα ονειρεύτηκα
αυτά που μου συμβαίνουν
όσα μ’ αρέσουν χάνονται
δε στέκονται δεν πιάνονται
έρχονται και διαβαίνουν
Σαν μια ανάσα μια πνοή
σαν το νερό κυλάς ζωή
μια κλαις και μια γελάς
μέσα στου χρόνου τη ρωγμή
φεύγεις στιγμή με τη στιγμή
και χάνεσαι και πας
Dieser text wurde 328 mal gelesen.