Μ’ έναν άγνωστο απόψε περπατώ
και δε με νοιάζει που τραβάω και που πάω.
Κι όπως βαδίζω κι απ’ το μπράτσο τον κρατώ
αναρωτιέμαι γιατί τον αγαπάω.
Ίσως γιατί με βρήκε πληγωμένη,
ίσως γιατί μ’ αισθάνεται.
Κάθε γυναίκα που `ναι προδομένη
από τον πρώτο πάντα μόνη πιάνεται.
Ιστορία που δεν ξέρω που θα βγει
θα τηνε ζήσω μες στο σκοτεινό σου βλέμμα.
Κι αν θα μ’ αφήσεις ξαφνικά μες στην αυγή
τον αγαπώ, τον αγαπώ κι ας είναι ψέμα.
Ίσως γιατί με βρήκε πληγωμένη,
ίσως γιατί μ’ αισθάνεται.
Κάθε γυναίκα που `ναι προδομένη
από τον πρώτο πάντα μόνη πιάνεται.