Βρέχει
και εγώ σε `να αυτοκίνητο που τρέχει
παλεύω να κρατήσω το μυαλό μου
που μπαίνει σε επικίνδυνες στροφές
Σβήνω
τα φώτα της καρδιάς μου και σ’ αφήνω
δεν έχω τώρα τίποτα δικό μου
μονάχα της δικιές σου της πληγές
Πάλι θα γυρίζω μες στη νύχτα μόνη
πάλι στο κορμί μου ο πόνος ξημερώνει
πάλι θα πληρώνω στο θεό
τα λάθη σου εγώ
πάλι θα σε βρίζω και θα κλαίω για μένα
μ’ αφίσες να ζω με τα φτερά κομμένα
πάλι την καρδιά μου θα μισώ
που ακόμα σ’ αγαπώ
Βρέχει
και εγώ με ένα κορμί που δεν αντέχει
βουλιάζω μέσα στο παράπονο μου
και αδειάζω ένα μπουκάλι μοναξιά
Κρίμα
δεν έκανες ποτέ σου ένα βήμα
να μπεις και συ για λίγο στ’ όνειρο μου
να ακούσεις την ψυχή μου να μιλά