Τη νύχτα μου 'δινες κρασί
μέσ' στο χρυσό ποτήρι,
μα την αυγή, μα την αυγή
μ’ αποχαιρέτησες κι εσύ
κι οι θάλασσες κι οι ουρανοί
απάνω μου έχουν γείρει.
Ανάψτε πράσινα κεριά,
με βρήκε κοσμοχαλασιά
ανάψτε πράσινα κεριά,
αυτός δεν θα γυρίσει πια.
Γεράκι ήσουνα εσύ
κι εγώ φτωχή τρυγόνα,
γιατί, γιατί, γιατί, γιατί
φωλιά να χτίσουμε μαζί,
παρά σε γέρικο κλαδί,
στη μέση του χειμώνα.
Ανάψτε πράσινα κεριά,
με βρήκε κοσμοχαλασιά
ανάψτε πράσινα κεριά,
αυτός δεν θα γυρίσει πια.