Μες στην καρδιά πικρό κεντρί
κι είναι η καρδιά μου άδεντρη
ρίζα βαθιά, πού να ‘βρεις φως
κι είν’ ο καημός απόκρυφος
Μες στη φωτιά λεβεντονιούς
έστειλα αδέλφια μου και γιους
ρίζα μ’ αυτούς σε πότισα
πού πήγαν δε σε ρώτησα
Χρόνια σκληρά με δίχως βιος
πάντα μπροστά κι ολόιδιος
ρίζα πλατιά του μισεμού
τρέχεις στη φλέβα μέσα μου
Ρίξε κλωνιά να δω χαρά
μέσα στα χρόνια τα’ άχαρα
ρίζα πικρή του γδικιωμού
ώρα να βρω το δίκιο μου
Dieser text wurde 362 mal gelesen.