Τραγικός οδοιπόρος άγριου τόπου και χρόνου
Ξαποσταίνω σε μέρη που αγνοείς
Σε γυρεύω στις νύχτες του ανένδοτου πόνου
Να σηκώσεις το βάρος της πικρής μου ζωής
Χαμογέλα μου αγάπη, κι όλα εγώ θα τ’ αντέξω
Μ’ ένα χάδι δικό σου δε θα πέσω ποτέ
Στην αγκάλη σου μέσα σαν παιδάκι θα τρέξω
Να κερδίσω το αύριο και να πνίξω το χθες
Με καρδιά που βαραίνει από θέληση αντρίκια
Μες τον κόσμο αλήθεια αναζητώ
Άγιο τάμα κρατώντας τα πνιγμένα μου δίκια
Σε κοιτάζω και λέω τον θεό πως κοιτώ