Ζωή γεμάτη μοναξιά
Κύμα πικρό κι αλμύρα
Κι αντάμα με τα βάσανα
Του ναυτικού η μοίρα.
Αγριεμένο πέλαγος
Κι η σκέψη σκοτεινιάζει
Κι ο πόνος μέσα στις καρδιές
Βρίσκει γωνιές κι αράζει.
Τη μια χτυπάει ο γαρμπής
Την άλλη η τραμουντάνα
Στον Αϊ Νικόλα ένα κερί
Ανάβει κάποια μάνα.
Ειν’ οι στεριές στο πουθενά
Χώρια σας οι αγάπες
Γεμάτες είναι ξενιτιά
Της θάλασσας οι στράτες.
Dieser text wurde 380 mal gelesen.