Εσύ στο μεροκάματο
κι εγώ στο νυχτοκάματο
γιατί αλλιώς δεν βγαίνει.
Δουλεύω και σε σκέφτομαι
μα φεύγεις όταν έρχομαι
και γίναμε δυο ξένοι.
Έγινε βαρύ το ποίημα
κι η ζωή μας κυνηγάει
και το άγχος άγριο κύμα
που με λύσσα μας χτυπάει.
Εσύ στο μεροκάματο
κι εγώ στο νυχτοκάματο.
Εσύ στο μεροκάματο
κι εγώ στο νυχτοκάματο
κι ατέλειωτα τα βράδια.
Να ‘ρθω κοντά σου βιάζομαι
σαν στρατιώτες μοιάζουμε
που αλλάζουνε τη βάρδια.
Έγινε βαρύ το ποίημα
κι η ζωή μας κυνηγάει
και το άγχος άγριο κύμα
που με λύσσα μας χτυπάει.
Εσύ στο μεροκάματο
κι εγώ στο νυχτοκάματο.