Από την πρώτη τη στιγμή που σ’ αντίκρισα
ελύγισα, ελύγισα
και στα μάτια γλυκά σαν σε κοίταξα
ερίγησα, ερίγησα.
Χίλια δυο περιστέρια
ξαφνικά φτερουγίσανε
και μ’ αγάπη και ελπίδα
τα όνειρα μου γεμίσανε.
Καινούριε μου άνθρωπε
που ήσουνα κρυμμένος,
για πες μου, για πες μου
που ήσουνα χαμένος.
Καινούριε μου άνθρωπε
εσύ είσαι η ζωή μου,
εσύ είσαι η ανάσα μου
εσύ η ύπαρξη μου.
Από την πρώτη τη φορά που σε φίλησα
εσκίρτησα, εσκίρτησα.
Και στα χέρια σφιχτά σαν σε κράτησα
εζήτησα, εζήτησα.
Να ‘σαι πάντοτε δικός μου
μια ζωή να σε νοιάζομαι,
σ’ αγαπάω και τα χάδια
που δίνεις χρειάζομαι.
Καινούριε μου άνθρωπε
που ήσουνα κρυμμένος,
για πες μου, για πες μου
που ήσουνα χαμένος.
Καινούριε μου άνθρωπε
εσύ είσαι η ζωή μου,
εσύ είσαι η ανάσα μου
εσύ η ύπαρξη μου.