Η μοναξιά στο τζάμι πέφτει
στο ραγισμένο μου καθρέφτη
δάκρυ το δάκρυ νύχτα απόψε έγινε βροχή
Μυρίζω ακόμα τ’ άρωμά σου
ακούω πάλι βήματα σου
της καρδιάς μου είσαι η εμμονή
Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ
έξω πανσέληνο φεγγάρι
κι η μοναξιά μου ήρθε πάλι να με βρει
Δεν είσαι εδώ
παλιά συρτάρια πάλι ανοίγω
τα όνειρα μου ξετυλίγω σε ένα ασπρόμαυρο χαρτί
Και μια κιθάρα πεταμένη
δίχως φωνή να περιμένει
λόγια γυμνά να τραγουδήσει να σπάσει την σιωπή
Οι ώρες μοιάζουν κολλημένες
στην θύμηση σου καρφωμένες
είσαι το ξημέρωμα που αργεί
Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ
έξω πανσέληνο φεγγάρι
κι η μοναξιά μου ήρθε πάλι να με βρει
Δεν είσαι εδώ
παλιά συρτάρια πάλι ανοίγω
τα όνειρα μου ξετυλίγω σε ένα ασπρόμαυρο χαρτί
Δεν είσαι εδώ....
Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ
έξω πανσέληνο φεγγάρι
κι η μοναξιά μου ήρθε πάλι να με βρει
Δεν είσαι εδώ
παλιά συρτάρια πάλι ανοίγω
τα όνειρα μου ξετυλίγω σε ένα ασπρόμαυρο χαρτί