Εγώ μπορεί να τρελαθώ
χαράματα ώρα τρεις
στο κύμα να βουλιάξω
κι εσύ πας να κρυφτείς
μπορεί και να ρημάξω
σε κάμαρα αδειανή
μα εσύ πάλι θα πεις
πως παίζω δράμα τη σκηνή
Δε με πιστεύεις
δεν με πιστεύεις
Στης κόλασης τα δίχτυα
για σένα έχω μπλεχτεί
μπορεί και να πεθάνω
αυτή την Κυριακή
όμως ξανά θα μ’ αρνηθείς
κι αν μ’ εύρει το κακό
θα πεις πως πια είμαι μεγάλος
μα δεν έβαλα μυαλό
Δε με πιστεύεις
δεν με πιστεύεις
ό,τι κι αν πω δε με πιστεύεις
δεν με πιστεύεις
Πεισματικά λοιπόν θ’ αντισταθείς
σ’ ό,τι σ’ αγαπάει
τη νύχτα σου φυλάει, πονάει
αυτό δε θα το δεις
Εντατικά λοιπόν θα ισορροπείς
σ’ ό,τι χαλάει
στον πάτο σε κρατάει, πονάει
εκεί θα εξοριστείς
Τι μπορώ να πω ό,τι κι αν πω
θα γλιστράω στον γκρεμό και συ