Ξύπνησα αργά
μα όλα θολά
μέσα στα μάτια σου
που ’φέγγαν χθες
σα να ’ταν δυο φωτιές
Ήσουν γυμνή
κι έσταζε φως
απ’ το παράθυρο
που πέταξε για πάντα
ο ουρανός
Είναι αργά
οι στιγμές πετάνε
την αυγή σκορπάνε
είναι αργά
οι ματιές ρωτάνε
τι έχει μείνει για μετά
Πίστεψα πως
φταίει ο καιρός
και η εποχές γιατί
οι αγάπες κι οι ζωές
μοιάζουν μικρές
Σε είδα ξανά
μήνες μετά
μα δε θυμόσουν
που σε ξέρω
κι όλα ήταν μια χαρά
Dieser text wurde 289 mal gelesen.