Ψέματα οι γυναίκες λένε,
Μα εσύ δεν ήσουν σαν τις άλλες.
Σβήνω το εικοστό τσιγάρο
Κι όπως το κοιτάζω, νιώθω νά ‘μαι
ένας ακόμα που τελείωσες,
άφησες στάχτες και έφυγες.
Σαν να με κάπνισες, με πέταξες,
για να ζεις, παίζει με τις ζωές.
Κουρασμένος απ’ τον κόσμο,
νόμισα πως θα με ξεκουράσεις.
Έχασα άλλον ένα χρόνο,
στη σχολή εσύ σχολή εσύ να διασκεδάζεις.
Κι αφού πήρες ό,τι ήθελες,
μ’ άφησες κει που με δέχτηκες.
Μόλις άνθισα, με κλάδεψες,
για να ζεις, παίζεις με τις ζωές.
Για να ντύνεσαι όπως θέλεις,
πούλησα το πιάνο μου όσο όσο.
Κι ήμουν έτοιμος για σένα
τη χρυσή κιθάρα μου να δώσω.
Και ‘συ πήρες ό,τι ήθελες,
για να ζεις παίζεις με τις ζωές.
Δε μου φταις πια εσύ, μα μόνο εγώ,
έπαθα κι έμαθα, ομολογώ.