Ακυμάτιστη νύχτα.Σε θέλει νοικάρη
του νου την οθόνη γεμίζει θαμώνες.
Τσούρμο οι προστάτες, πόρνες, φαντάροι
κι ολόγυρα μαίνονται γκρίζοι χειμώνες.
Ολόφωτη πόλη κι εσύ παρωρίτης
σαπίζει η πραμάτεια στ`αμπάρι του χρόνου.
Η στάμπα σου γράφει ολίγον αλήτης
ο φθόνος, ο πόνος, η μοίρα του μόνου.
Βιάσου, κοντά σου ο άνεμος σκούζει.
Τροχά το σπαθί του απόψε ο κυκλώνας.
Κρύος ιδρώτας σε ζώνει, σε λούζει
κι η νύχτα ολάκερος μοιάζει αιώνας.
Αγρίμι του νόστου. Ανέραστη λύπη
παράσταση δίνει μικρέ δοξαστή μου.
Στο στρίντζο πεθαίνεις κάτι σου λείπει
προφήτη και μάγε, τρελέ χιμπατζή μου.
Dieser text wurde 357 mal gelesen.