Το χωρισμό πολλές φορές τον άντεξα
λες κι’ έχω πιει απ’ το πιοτό της λησμονιάς.
Ήταν στιγμές που στη ζωή μου πάλεψα
να μη μ’ αγγίξει η πληγή της μοναξιάς.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Εγώ είμαι θάλασσα που πνίγω τον καημό
ένας βράχος που το κύμα το τσακίζω.
Εγώ είμαι τόσο δυνατός που ναι μπορώ
κι’ όταν φεύγω πάλι πίσω δε γυρίζω.
Στο χωρισμό εγώ ποτέ δε λύγισα
γιατ’ είχα δύναμη, κουράγιο και ψυχή.
Έλεγ’ απλά δυο χείλη ξένα φίλησα
και ξεκινούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Εγώ είμαι θάλασσα που πνίγω τον καημό
ένας βράχος που το κύμα το τσακίζω.
Εγώ είμαι τόσο δυνατός που ναι μπορώ
κι’ όταν φεύγω πάλι πίσω δε γυρίζω.
κι’ όταν φεύγω πάλι δεν ξαναγυρίζω.