Χθες το βράδυ στο μπαρμπούτι,
άντε, μου τη σκάσαν μπαλαμούτι.
Όλο μπαρμπουτήδες φίλοι,
άιντε, στ’ Αργυρού το μπιτιρίνι.
Παίζαμε γεμάτο ζάρι, άιντε
και δεν έπαιρνα χαμπάρι.
Και μ’ αφήσανε στον άσο,
άιντε κι είμαι, αδέλφι μου, να σκάσω.
Άιντε, να ζήσουν τα παιδιά του μπιτιρίνι.
Χάνω, μ’ άσοι, τρεις διακόσιες,
άιντε, και με ντόρτια, άλλες τρακόσιες.
Το ζακέτα βάζω χάμω,
άιντε, φέρνω δυάρες και το χάνω.
Φέρνω βόλτα και φουμάρω,
άιντε, ξαναπαίζω και ρεφάρω.
Τώρα, αδέλφι, ντερβισάκι,
άιντε μπαγλαμά και χασισάκι.
Γεια σου, Σαμιωτάκι μου