Δεν ξέρω τ’είναι η ζωή
πάντως θεριό δεν είναι
Θα την παλέψουμε μαζί
Γιαυτό κοντά μου μείνε.
Σ’αυτήν εδώ τη γειτονιά
που τ’όνειρο γεννιέται
θεριεύει μέσα στην καρδιά
κι ύστερα αποκοιμιέται.
Μα τώρα π’ανοίξαμε πανιά
σ’αυτή τη γειτονιά μέσα στο Καπαμπουρνάκι
της μέρας σβήσε τη φωτιά
κι έλα να πιούμε στην υγειά μ’ένα ουζάκι
της μέρας σβήσε τη φωτιά
κι έλα να πιούμε στην υγειά μ’ένα ουζάκι.
Για να γιομίσει η φλέβα μου
αίμα ζεστό καθάριο
μεσ’τα παιχνίδια των παιδιών
μπαίνω παίρνω κουράγιο.
Ξεχνάω τα προβλήματα
όταν θα σουρουπώσει
κι η γειτονιά μαζεύεται
στο σπίτι να μερώσει.
Μα τώρα π’ανοίξαμε πανιά
σ’αυτή τη γειτονιά μέσα στο Καπαμπουρνάκι
της μέρας σβήσε τη φωτιά
κι έλα να πιούμε στην υγειά μ’ένα ουζάκι
της μέρας σβήσε τη φωτιά
κι έλα να πιούμε στην υγειά μ’ένα ουζάκι.