Σε φίλησα μεσάνυχτα που σήμαιναν οι ώρες
κι ήταν τα χείλια σου καυτά σαν δέκα θερμοφόρες
Η μάνα σου σαν το `μαθε σ’ έκλεισε μες το σπίτι
μα εσύ πονηρό το `σκασες μια νύχτα απ’ το φεγγίτη
Γειτόνισσα, γειτόνισσα τις ομορφιές σου αλώνισα
και μ’ έστειλες αδιάβαστο το βράδυ του Σαββάτου
Γειτόνισσα, αχ φόνισσα το νέκταρ σου κοινώνησα
και μ’ έριξες στο λήθαργο του πιο γλυκού θανάτου
Τα μάτια σου ανατολή κι η αγκαλιά σου δύση
και του κορμιού σου η θύμηση δε λέει να μ’ αφήσει
Και τίκι τίκι τίκι τάκα η καρδούλα, της αγάπης ρολογάκι ακριβό
τίκι τάκα μ’ αγωνία χτυπάει, να `ρθει η ώρα που θα σε ξαναδώ
Στην έμπιστη τη φίλη σου έδωσες ένα γράμμα
και μου παράγγειλες φιλιά σαν θα βρεθούμε αντάμα
Η μάνα σου σαν το `μαθε σ’ έκλεισε στο κελάρι
μα εσύ πονηρό το `σκασες νύχτα χωρίς φεγγάρι