Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ
με σωστή λογική να την κρίνω
τη δικάζω και τη συγχωρώ
κι απ’ αγάπη πεθαίνω και σβήνω.
Όταν μου λέει σ’ αγαπώ δεν τη πιστεύω
η σκέψη τ’ άλλου το μυαλό μου βασανίζει
κι όταν μ’ αγάπη το κορμί της το χαϊδεύω
νιώθω το χέρι εκείνου να την αγγίζει.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ
με σωστή λογική να την κρίνω
τη δικάζω και τη συγχωρώ
κι απ’ αγάπη πεθαίνω και σβήνω.
Όλο για κείνον της μιλώ της το θυμίζω
και αναμνήσεις που πεθάναν της ξυπνάω
κι όταν τις νύχτες αγκαλιά μου την κοιμίζω
βλέπω τα λάθη μου και δυο φορές πονάω.