Αναζητώ μέσα στο πλήθος
Να βρω το άγνωστο γνωστό
Μα όλοι τους κοιτούν με μίσος
Και εγώ στο τέλος προσπερνώ
Ρεφρέν
Ααααα!!! τρέλα και δουλειά τι κάνω εδώ
Ααααα!!! που πάμε ρε παιδιά Ουστ!!
Σε μια πλατεία καταλήγω
Παγκάκια άδεια παγωνιά
Με περιστέρια συζητάω
Για όνειρα που είχα παλιά
Όλοι τρέχουμε στο ίδιο το τρυπάκι
Να γιορτάσουμε την ίδια την γιορτή
Μια γιορτή γεμάτη ΜΑΤ και απεργίες
Δήθεν όνειρα με δίχως λογική
Κοίτα κάτω ένας κείτεται στο αίμα
Και άλλος δίπλα του γελώντας προσπαθεί
Τι βιτρίνα μιας τράπεζας να σπάσει
Λες και σπάζοντας θα αλλάξει την ροή
Τη ροή που ‘χουνε φτιάξει τα χαμόγια
Για να ρέουμε απόβλητα εμείς
Και στο βούρκο της αλήθειας να πετάτε
Τα κατάλοιπα μια ένοχης ζωής