Τη νύχτα που τα όνειρα τρικλύζαν μεθυσμένα
Σε μέρη που δεν πίστεψες σε βήματα που λήστεψες
Τα δώρα της ψυχής μου ένα ένα
Τα πάθη στάζαν χρώματα κι εσύ μ’ αναζητούσες
Η αγάπη σου που χάθηκε κι η νύχτα πώς τρελλάθηκε
Τα μεθυσμένα όνειρα ρωτούσες
Κι εγώ να σε κοιτάζω απ’ τον καθρέφτη μου τον ραγισμένο
Να ζω με κάποιο όνειρο μονίμως μεθυσμένο
Τι θες αφού τα πήρες όλα τίποτα δεν έχω
Μα φταις γιατί μαθαίνω πως με νοιάζεσαι κι αντέχω
Δε σου `ταξα βασίλεια ποτέ μου μαγεμένα
Απλά σε καλησπέρισα κι από τη νύχτα στέρησα
Δύο όνειρα για σένα και για μένα
Και τώρα που δεν είμαι πια καλή μου το κρασί σου
Νομίζεις πως προδώθηκες γιατί εσύ δε δόθηκες
Σε άλλονε ποτέ με τη ψυχή σου