Είπα στα δέντρα πως θα `ρθει ο χρόνος
και σε όλα τα χόρτα πως θα `ρθει η βροχή
Γέμισα πέτρες τα άδεια μου χέρια
η ελπίδα να γίνει μία αχτίδα στη γη
Εκεί μου είπε θα είσαι ασφαλής
κι έφυγε τρέχοντας στην καταστροφή
Οι υπολογιστές είχαν σβήσει
κοιμούνταν βαθιά
κι όλα έξω απ’ το χρόνο χτυπούσαν αργά
Εκείνη τη νύχτα ήρθε μπροστά μου
μπήκα στο στόμα του
μαύρο κενό
Εκεί κοιμήθηκα σαν μύγα στα πεύκα
τότε που έπεφτε ο ουρανός
Κι έτσι αργόσυρτος μέσα στον κόσμο
δεν ήμουν στο σπίτι γιατί ήμουν νεκρός
Είδα έναν άνθρωπο μέσα στα φώτα
να τρέχει μ’ ένα όπλο μες στη βροχή
Και μέσα στη νύχτα καμία απάντηση
από κανέναν να έχει δοθεί
Και η μόνη ερώτηση να γίνεται διάθλαση
κι όλα τα μάτια να στρέφονται εκεί
'Κείνο το βράδυ είδα όλα τ’ αστέρια
όπως ο Νίκολα Τέσλα την αστραπή
Άφησε πίσω του τον ελαιώνα
ακούω τώρα τη μηχανή
Κι αυτή η σιωπή
απόγευμα των μύρων
θα με τυλίξει σε μία γιορτή